Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Is es profecto tu.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Is es profecto tu. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc
effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus,
relinquamus.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

• Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
• An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.
• An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
• Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bonum patria: miserum exilium. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quare conare, quaeso. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sint modo partes vitae beatae.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

1. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
2. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
3. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
4. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
5. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
6. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Bork

Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Perge porro;

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?