ALIO MODO.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Tenent mordicus. Duo Reges: constructio interrete. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non
potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id,
de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non
intellego?

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Bork Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Quid, de quo nulla dissensio est?

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Odium autem et invidiam facile vitabis. Cave putes quicquam esse verius. Sed ego in hoc resisto; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Bork: In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?
Bork: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Bork: Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Qui convenit?: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Nos grave certamen belli clademque tenemus, Graecia quam Troiae divino numine vexit, Omniaque e latis rerum vestigia terris.
Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?