Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Refert tamen, quo modo. Duo Reges: constructio interrete. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

• Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
• Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
• Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
• Dat enim intervalla et relaxat.
• Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Bork

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Recte dicis;

Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed ad rem redeamus; Quid, quod res alia tota est? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo
eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium
voluptatis repudiandum.

In omni enim animante est summum aliquid atque optimum, ut in equis, in canibus, quibus tamen et dolore vacare opus est et valere;

1. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
2. Id enim natura desiderat.
3. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.
4. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
5. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
6. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Sed quae tandem ista ratio est? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.