In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Duo Reges: constructio interrete. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae contraria sunt his, malane? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Recte, inquit, intellegis. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Memini vero, inquam; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quod iam a me expectare noli.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Stoicos roga.: Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
Sed haec omittamus;: Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Moriatur, inquit.: Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo
rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus
sensuum iudicia defendere.

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Qui est in parvis malis.

Respondeat totidem verbis. Tuum credibile? Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.

Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.